Гішпанія заяўляе, што гатовая прыняць усіх 52 палітзьняволеных, якіх абяцалі вызваліць кубінскія ўлады. Вызваленьне першай пяцёркі чакаюць ужо сёньня. Яны правялі ў турме сем гадоў пасьля разгону ў 2003-м масавых пратэстаў апазыцыі.
Пра рашэньне Гаваны ў сераду паведаміў кіраўнік кубінскай каталіцкай царквы Хаймэ Артэга пасьля сустрэчы з прэзыдэнтам Раулем Кастра з удзелам міністра замежных спраў Гішпаніі Мігеля Марацінаса. Для Кастра гэта рашэньне супала з другой гадавінай як ён пераняў пасаду прэзыдэнта ад свайго брата, Фідэля Кастра. Але відавочна гэты крок прадыктаваны не сьціплай гадавінай, а ўсё больш моцным міжнародным ціскам. Крытыка Кубы асабліва ўзмацнілася пасьля таго, як летась у лютым памёр, трымаючы галадоўку, дысыдэнт Арланда Cапата Тамаё.
Праваабарончыя групы на Кубе, і ў прыватнасьці “Жанчыны ў белым” выказалі надзею, што вызваленьне будзе азначаць “першы крок да сапраўднай свабоды, сапраўднай дэмакратыі”. Але некаторыя кубінскія дысыдэнты ў ЗША лічаць, што гэта ўсяго толькі рэклямны ход і настойваюць, каб Захад працягваў дабівацца вызваленьня ўсіх палітзьняволеных.
Кардынал Артэга адмовіўся назваць імёны тых пяцёх вязьняў, якія будуць вызваленыя першымі, але выказаў аптымізм, што гэта адбудзецца хутка:
Артэга: “ Я маю спадзяваньне, што хутка абвесьцяць пра вызваленьне. Тое, што гэтую абвестку зрабілі ў часе знаходжаньня тут міністразамежных спраў Марацінаса і што для гэтага выбралі царкву, было цікавым і нават нечаканым. Мы спадзяёмся, што вызваленьні працягнуцца ў тым самым тэмпе.”
Праваабаронцы таксама зьвяртаюць увагу, што вызваленьне з наступнай эміграцыяй гэта ня тое самае, што безумоўнае вызваленьне. Але міністар Марацінас запэўнівае, што гэтым асобам будзе дазволена наведваць Кубу і гэта будзе азначаць зьмякчэньне палітыкі камуністычнага ўраду.
Цяперашняя кубінская “палітычная амністыя” абяцае стаць найбуйнейшай акцыяй пасьля 1998-га году, калі пасьля візыту Папы Яна Паўла Другога тут былі выпушчаныя на волю тры сотні вязьняў, траціна зь іх былі вязьнямі сумленьня.
Пра рашэньне Гаваны ў сераду паведаміў кіраўнік кубінскай каталіцкай царквы Хаймэ Артэга пасьля сустрэчы з прэзыдэнтам Раулем Кастра з удзелам міністра замежных спраў Гішпаніі Мігеля Марацінаса. Для Кастра гэта рашэньне супала з другой гадавінай як ён пераняў пасаду прэзыдэнта ад свайго брата, Фідэля Кастра. Але відавочна гэты крок прадыктаваны не сьціплай гадавінай, а ўсё больш моцным міжнародным ціскам. Крытыка Кубы асабліва ўзмацнілася пасьля таго, як летась у лютым памёр, трымаючы галадоўку, дысыдэнт Арланда Cапата Тамаё.
Праваабарончыя групы на Кубе, і ў прыватнасьці “Жанчыны ў белым” выказалі надзею, што вызваленьне будзе азначаць “першы крок да сапраўднай свабоды, сапраўднай дэмакратыі”. Але некаторыя кубінскія дысыдэнты ў ЗША лічаць, што гэта ўсяго толькі рэклямны ход і настойваюць, каб Захад працягваў дабівацца вызваленьня ўсіх палітзьняволеных.
Кардынал Артэга адмовіўся назваць імёны тых пяцёх вязьняў, якія будуць вызваленыя першымі, але выказаў аптымізм, што гэта адбудзецца хутка:
Артэга: “ Я маю спадзяваньне, што хутка абвесьцяць пра вызваленьне. Тое, што гэтую абвестку зрабілі ў часе знаходжаньня тут міністра
Мы спадзяёмся, што вызваленьні працягнуцца ў тым самым тэмпе.”
Праваабаронцы таксама зьвяртаюць увагу, што вызваленьне з наступнай эміграцыяй гэта ня тое самае, што безумоўнае вызваленьне. Але міністар Марацінас запэўнівае, што гэтым асобам будзе дазволена наведваць Кубу і гэта будзе азначаць зьмякчэньне палітыкі камуністычнага ўраду.
Цяперашняя кубінская “палітычная амністыя” абяцае стаць найбуйнейшай акцыяй пасьля 1998-га году, калі пасьля візыту Папы Яна Паўла Другога тут былі выпушчаныя на волю тры сотні вязьняў, траціна зь іх былі вязьнямі сумленьня.
