10 чэрвеня ў славенскім горадзе Брдо праходзіць паседжаньне Кангрэсу мясцовых і рэгіянальных уладаў Рады Эўропы. У яго межах адбыўся круглы стол “Беларусь: прагрэс лякальнай і мясцовай дэмакратыі і пэрспэктыва будучага супрацоўніцтва”.
Улады Беларусі на паседжаньні прадстаўляў Анатоль Рубінаў, намесьнік старшыні Савету ў справе супрацоўніцтва ў органах мясцовага самакіраваньня пры Савеце Рэспублікі Нацыянальнага сходу Беларусі.
Выступаў ён на ангельскай мове.
Рубінаў прыгадаў, што самакіраваньне ў Беларусі мае даўнія традыцыі. Яно паходзіць ад Вялікага Княства Літоўскага, калі 50 гарадоў мелі самакіраваньне.
Прадстаўнік Нацыянальнага сходу ў сваім выступе неаднаразова падкрэсьліў, што Беларусь — эўрапейская краіна. Ён ня выключыў, што бліжэйшым часам парлямэнт краіны зьменіць беларускія законы, каб яны адпавядалі Эўрапейскай хартыі самакіраваньня.
Рубінаў запрасіў сябраў Кангрэсу мясцовых і рэгіянальных уладаў Рады Эўропы наведаць Беларусь. Ён паабяцаў арганізаваць ім круглы стол па пытаньнях мясцовага самакіраваньня.
Плянавалася, што альтэрнатыўны погляд на сытуацыю ў Беларусі прадставіць кіраўнік фонду Льва Сапегі — Міраслаў Кобаса. Аднак ён ня змог прысутнічаць на Кангрэсе.
Свабода атрымала тэкст дакладу, які Кобаса меўся прадставіць удзельнікам сходу.
Некаторыя тэзы:
• “Па сутнасьці, захаваная савецкая сыстэма арганізацыі і дзейнасьці мясцовых органаў улады. Саветы дэпутатаў зьяўляюцца прадстаўнічымі дзяржаўнымі органамі”.
• “Юрыдычны статус мясцовых саветаў не дазваляе ім выконваць ролю самастойных і незалежных органаў публічнай улады, якія прадстаўляюць інтарэсы мясцовых грамадзянаў”.
• “Асноўныя пытаньні, якія закранаюць галоўныя інтарэсы грамадзянаў, знаходзяцца ў кампэтэнцыі выканаўчых камітэтаў”.
• “У мясцовых саветаў няма заканадаўча замацаванага права стварэньня саюзаў і асацыяцыяў мясцовага самакіраваньня”.
• “Шляхі рашэньня: Стварэньне асацыяцыі мясцовых органаў улады; мэтадычная, юрыдычная і фінансавая дапамога; адукацыйная дзейнасьць, накіраваная на тлумачэньне сутнасьці мясцовага самакіраваньня.
• Рашэньні, якія тычацца дзейнасьці мясцовых органаў улады і разьвіцьця мясцовага самакіраваньня, прымаюцца на верхніх узроўнях улады, вельмі часта непасрэдна самім прэзыдэнтам. Ад саміх мясцовых уладаў, на жаль, мала што залежыць“.
Улады Беларусі на паседжаньні прадстаўляў Анатоль Рубінаў, намесьнік старшыні Савету ў справе супрацоўніцтва ў органах мясцовага самакіраваньня пры Савеце Рэспублікі Нацыянальнага сходу Беларусі.
Выступаў ён на ангельскай мове.
Рубінаў прыгадаў, што самакіраваньне ў Беларусі мае даўнія традыцыі. Яно паходзіць ад Вялікага Княства Літоўскага, калі 50 гарадоў мелі самакіраваньне.
Прадстаўнік Нацыянальнага сходу ў сваім выступе неаднаразова падкрэсьліў, што Беларусь — эўрапейская краіна. Ён ня выключыў, што бліжэйшым часам парлямэнт краіны зьменіць беларускія законы, каб яны адпавядалі Эўрапейскай хартыі самакіраваньня.
Рубінаў запрасіў сябраў Кангрэсу мясцовых і рэгіянальных уладаў Рады Эўропы наведаць Беларусь. Ён паабяцаў арганізаваць ім круглы стол па пытаньнях мясцовага самакіраваньня.
Плянавалася, што альтэрнатыўны погляд на сытуацыю ў Беларусі прадставіць кіраўнік фонду Льва Сапегі — Міраслаў Кобаса. Аднак ён ня змог прысутнічаць на Кангрэсе.
Свабода атрымала тэкст дакладу, які Кобаса меўся прадставіць удзельнікам сходу.
Некаторыя тэзы:
• “Па сутнасьці, захаваная савецкая сыстэма арганізацыі і дзейнасьці мясцовых органаў улады. Саветы дэпутатаў зьяўляюцца прадстаўнічымі дзяржаўнымі органамі”.
• “Юрыдычны статус мясцовых саветаў не дазваляе ім выконваць ролю самастойных і незалежных органаў публічнай улады, якія прадстаўляюць інтарэсы мясцовых грамадзянаў”.
• “Асноўныя пытаньні, якія закранаюць галоўныя інтарэсы грамадзянаў, знаходзяцца ў кампэтэнцыі выканаўчых камітэтаў”.
• “У мясцовых саветаў няма заканадаўча замацаванага права стварэньня саюзаў і асацыяцыяў мясцовага самакіраваньня”.
• “Шляхі рашэньня: Стварэньне асацыяцыі мясцовых органаў улады; мэтадычная, юрыдычная і фінансавая дапамога; адукацыйная дзейнасьць, накіраваная на тлумачэньне сутнасьці мясцовага самакіраваньня.
• Рашэньні, якія тычацца дзейнасьці мясцовых органаў улады і разьвіцьця мясцовага самакіраваньня, прымаюцца на верхніх узроўнях улады, вельмі часта непасрэдна самім прэзыдэнтам. Ад саміх мясцовых уладаў, на жаль, мала што залежыць“.